මගෙ සඳ ඔබ

දිවි කතර මැද අතර මංව
සරන කල හසර නොදැන
මට කියා දුන් දිවි මග
මගෙ ලොවේ සඳ ඔබ

පහන් තරුව වෙමි මම
ඔබ මගේ හිමි සඳ
ලඟින් ඉම් හැම දාම
විඳින්නට පහස ඔබ

නිදි නොමැති ඔය නෙතු ගාව
සැරි සරමි මම හැම රෑක
නොමැකෙනා ලෙස හද ගාව
රැඳී ඉමි මම හැම දාම

පවනක් විලස මි මම
වස්සානයේ සිසිළ ගෙන
ගිම් නිවන්නට දිවියෙ ඔබ
දෙනවා නේද මට ඉඩ...?

නුඹ දුන්නු ආදරේ

අහස හැර යන සරා සඳ ලග
දේදුන්නක්ව පායන්න
සිහින ගෙන නිම්තෙරට
නුඹත් ඇවිදින් ඉන්න

රෑ අහසේ තරැ පිරැණු සඳපානේ
බොරළු ගල් අඩි පාරේ
සේපාලිකා මල් වැටුනු සිතලේ
ඇවිදින්න එනවද මා එක්ක

සිත නිවන බෝමළුවේ
සැලෙන බෝපත් අතර
සුදු නෙළුම් පොකුරකට පැන් වගේ
                                            ගිලන් වු හදට පිරිත් පැන් නුඹ වෙන්න

සිනිදු පිනි බිංදු මත නුඹ ඉන්න
නිල්ල පත් දිගේ විත් සිපගන්න
ආදරේ වැලිතලා මත විසිරෙන්න
සෙනේහසේ හද කවුළු හැර දෙන්න

විහඟ ගී ඇහෙන හිමිදිරියේ
හිරැ කුමරැ රහසින්ම වඩින විට
බුදු පහන ලඟ නැගෙන සුවද වගෙමයි
නුඹ දුන්නු ආදරේ සුවඳ මට